Yeni bir yıla yeni umutlarla girerken

Merhaba blog sever dostlarım.Güneşli fakat serin bir Aralık ayının bu son haftasında daha Yeni yıla yaklaşırken hâlâ kar  yağmasını dört gözle beklemekteyim.İnşallah yılbaşı akşamı bize sürpriz yapar.😊Çocukluğumdan beri yeni yıla kar yağışıyla girmek beni hep mutlu etmiştir.Kar ile yeni yılı hep özleştirmişimdir.O Yıllarda camdan gökyüzüne bakarak karın yağıp yağmadığını kontrol ederdim.Eğer yağmıyorsa çok üzülürdüm.Allaha dua ederdim yağsın diye.Bu yaşıma gelmiş olsamda,hâlâ her Yeni yıla girişte camın önüne gidip gökyüzüne bakıyorum kar yağıyor mu diye😊Bilmiyorum sizlerde Yeni yılda hiç kar yağışını beklediniz mi?

Yeni bir yıla sayılı günler kala,sonuna geldiğimiz bu senenin hızla geçtiğini,bu yıldan hiçbir şey anlamadığımı itiraf etmeliyim.Bana göre Yeni bir yıl demek yeni bir yaş almak,yaşlanmak demek.
Çocukluğumuzda Yeni yıla girerken televizyonlarda Yeni yıl programları olur,çoğu Aile yeni yıla girdiğimiz geceyi Televizyon karşısında geçirirdi.O yıllarda Arkadaşlarla birbirimize yeni yıla girerken o gece ne yapmayı düşünüyorsunuz diye sorduğumuzda ptt yapacağız derdik:))Pijama,terlik,televizyon demekti bu.

Çocukluk ve Gençlik yıllarımda Yeni yıla girerken sevdiklerim için hep sağlık,mutluluk dilemişimdir.Ülkemiz için Dünya için barış,huzur istemişimdir.O zamanlardan beridir dileklerim değişmedi hep aynı.Hatırlıyorum o yıllarda  Ortadoğu karışık,ekonomi kötü,iklim değişikliği başlamış..Bunları okudukça,duydukça hep üzülürdüm.Aslında hiç bir şey değişmedi her şey aynı belki fazlalığı var eksiği yok ne yazık ki.😢
Dünyamız için en büyük hayalim; savaşlar olmasın,insanlar birbirini öldürmesin,İnsanlar eşit şartlarda yaşasın,Doğamız pırıl pırıl tertemiz yeşilliği ve havasıyla en güzel şekilde bize hizmete devam etsin,herkes birbirine sevgi,saygı duysun,kötülük yok olsun..
Bu hayalim bir Dua,bir dilek olsun.İnşallah bir gün gerçekleşsin.

Yeni yıl,yeni beklentiler aslında.Her birimiz yeni beklentiler içine giriyoruz.2018 yılına girerken ;umutlarımızın,hayallerimizin gerçekleşmesini diliyoruz.Yeniden her şey için yeni bir sayfa açıyoruz.2017 yılında da aynı umutları,aynı hayalleri diledik belkide.Kimimiz hayallerini  gerçekleştirdi,kimimiz fazla şanslı değildi ne yazık ki.Umutlarını başka bir zamana erteledi...

Sıkıntılı,mutsuz geçirilen bir yılın sonunda yeni bir yıl insana umut vericidir.Sıkıntılı günlerin geride kaldığı bir daha yaşanılmayacağı yönünde beklenti oluşur.

Yeni yılın gelişiyle yeni kararlar alınır.Yapmak isteyip te yapamadığımız şeyler için yeni yıl bizim için bir fırsattır.

Geçmişte yapılan hataları,kaçırılan fırsatları düşünüp nerde hata yaptığımızı değerlendirip,yeni yılda tekrar yapmamaya çalışmak,bunu hayatımıza uygulamak bizi motive eder.Yani kısacası demem o ki Yeni yıla yeni umutlarla büyük motivasyonla gireriz.

Geçmiş yılda gerçekleştiremediğimiz hedeflerimize yeni yılda ulaşmayı ümit ederiz.Örneğin sigarayı bırakamamış bir kişi yeni yılda bırakmayı hedefler yada zayıflamayı isteyen birisi yeni yılda bu isteğine kavuşmayı düşler.

Evlenmek,çocuk sahibi olmak isteyen birçok insan yeni bir yıla yeni bir umutla ulaşmayı bekler.

Bazılarımız zengin olmak,güzel bir işe girmek,ev araba almak ister..

Bazılarımızda hasta olarak geçirdikleri bir yılı iyileşmiş olarak karşılamak ister.

Bireysel isteklerimiz bir yana hepimiz kardeşçe barış içinde bir yıl olmasını dileriz.Çocukların,kadınların ölmediği herkesin mutlu olduğu bir dünya olmasını isteriz.

Dilerim herkesin istekleri gerçek olsun...

Yeni bir yıl dedik,umutla bekledik 

Her şey aynı kaldı değişmedi.Bilemezdik.

Düşlerimizi gerçekleştirmek istedik,

Aslında başka da bir şey istemedik...

Yeni bir yıl dedik,umutla bekledik

Yaşanmamış gibiydi akıp giden zaman.

hatıraları geride bırakarak,

Takvim sayfalarını eksilttik...

Yeni bir yıl dedik,umutla bekledik 

Sevgi,huzur,mutluluk istedik.

 Hayallerimize kavuşmak için, 

Bir ömür verdik..

Yeni bir yıl dedik,umutla bekledik 

Her sene yeniden bıkmadan bekledik.

Oysa zaman geçti,ömür bitti,

Farkına vardığımızda çok geçti.. 

Yeni bir yıl dedik,umutla bekledik

İçimizde bir kıpırtı,yüreğimizde sevgiyle.

Geçmişi bir çırpıda sildik,

Gelecek güzel günlerin hevesiyle..

Saadet Sezer 

MUTLU YILLAR...HAPPY NEW YEAR...

ŞANSLI

 Soğuk ve yağışsız bir Aralık akşamından huzurlu akşamlar blogsever dostlarım.Bu aralar havalar hastalık havası.Bir bakıyorsunuz yazı aratmayan bir sıcaklık,bir bakıyorsunuz biranda dereceler düşüyor.
Herzaman yazılarımı sabah yazıp akşam kontrollerini yapıp yayınlıyordum.Bugün diğer günlerden farklı akşam yazıp yayınlamayı düşündüm.Bir yazma isteği geldiki sormayın 😊
Birkaç yıl öncesi aylardan temmuz , cumartesi  sabahında ailemle birlikte balkonumuzda kahvaltı yapıyorduk. Birden kızım heyecanla başını yana çevirerek,Anne baksana kedicik ne kadar da ufak diye bize el işaretiyle o tarafı gösteriyordu.Gerçekten miniminnacık bir kedi bahçede kendi kendine oynuyordu.Çok sevimliydi.Onu izleyerek kavaltimıza devam ettik.O kadar küçüktü ki acaba Annesi nerelerde diyede merak ettik açıkçası.Neden tek başınaydı?Kahvaltımızın o günkü sohbet konusu oldu.😊
Neyse yaramaz kedicigin neşeli oyunlarını izledikten sonra Kahvaltımızı bitirip,kızım ve oğlum arkadaşlarıyla buluşmak üzere dışarı çıktılar.Eşimle bizde dolaşmaya çıktık...
Ertesi gün önceki günün aksine çok kötü bir hava vardı.Yağmur seller akarcasına yağıyor,şimşekler çakıyordu.Hava birden soğumuştu.Sabah uyandığım da bir patırtı kütürdü neler oluyor diye koridora ilerlediğimde biran  kızımın pijamalarıyla dışarı fırladıgını gördüm.Babamızda kardeşi de ne olup bittiğini anlamaya çalışarak uykulu gözlerle sokak kapısına bakıyorlardı. Neler oluyor demeye kalmadan kızım kucağında sırılsıklam ıslanmış,ağlar gibi sürekli miyavlayan kedicikle kapının önüne dikilerek,Anne lütfen alalım içeri onu diye yalvaran gözlerle bana bakıyordu.

Kedileri uzaktan seven fakat evde beslenilmesine karşı olan ben kızımın yalvarışlarına kayıtsız kalamamıştım.
Kediciği içeri aldık.Babasıyla kediyi  doğru banyoya götürüp yıkadılar.Zavallıcık hiç sesini çıkartmadan kendini bırakmış bir halde öylece durdu.Aslında bilirsiniz kediler suyu hiç sevmezler.Artık ne olacaksa olsun der gibiydi.Yıkadıktan sonra bir güzel havluyla ve kurutma makinesi ile kuruttuk.O avazı çıktığı kadar bağıran kedi susmuş kendini bize bırakmıştı.Besbelli karnıda açtı.Pamuğu süte batırıp verdik.Nasılda acıkmış Annesinin memesini emer gibi kuvvetli kuvvetli emiyordu.Ertesi gün Annesine fakat bulamadık.O gün veterinere götürerek muayene ettirerek ilk aşılarına başladık.Doktor kuvvetlenmesi için vitamin verdi..Birde aşı karnesi verdiler.Veteriner bize erkek kedi olduğunu söyledi.Kızım adınıda koydu Şanslı😊
Şanslı artık kedimiz olmuştu. Mamasını aldık,bizim yediğimiz yiyeceklerden de veriyorduk.Çok seviyordu,mest oluyordu.Mutfağa girmesi yasaktı..Birgün sabah mutfağa doğru yöneldim arkamdan geldi minik.Girmemesi için mutfağın kapısını kapattım.Fakat kapının altının yerden yüksekte olmasını hiç hesaba katmamıştım.Kapıyı kapatır kapatmaz zorlayarak alttan geçmeyi başarıp mutfağa girdi.Çok şirin ve çok komikti gülmeme sebeb oldu.😃Büyüdüğünde birkaç defa denedi,giremeyince artık denemekten vazgeçmişti.
Şanslı diye bağırdığımda hemen koşarak yanıma geliyor,yanımdan hiç ayrılmıyordu.Adete bir çocuğumuz gibi  davranıyorduk.Hatta çocuklar inanamıyorlardı Anne sen  nasıl böyle oldun diye.Bakımı bana kalmıştı,ben daha fazla vakit geçiriyordum onunla.Artık şanslı benim çocuğum gibiydi adeta😊💕
Şanslı da mutluydu,huzurluydu,keyifliydi.Neşe kaynağımız olmuştu.Bakımlı gürbüz bir kedi olmuştu.Aylar geçti şanslı ergenliğe girmiş,farklılaşmaya başlamıştı.Hırçınlaşmış daha hareketli olmuştu. Birkaç defa balkondan atlayarak kaçtı.Her atlayışında aşağıdan alıp getiriyorduk.Bir defasında saat gece birlerde eşimle dışarıda şanslı aradık fakat bulamadık.Bir gün sonra gelmişti.Perişan durumdaydı bir gün nerdeyse hiç kalkmadan uyudu yorulmuş gibiydi.Neyse her eve gelişinde banyo yaptırıyor,temizliyor tekrar kaçmasın diye dikkat ediyorduk.

Ramazan Bayramında yola çıktık,onuda arabanın içinde serbest bıraktık.Önce çok korktu koltukların altına girip epey bir çıkmadı.Daha sonra kucağıma aldım biraz alıştıktan sonra arabanın arka camına oturup,etrafı seyrederek yolculuk etti.
Memlekete gittiğimizde değişik şehir,değişik insanlar gördü.İlk önce ürkek davranıyor daha sonra alışiyordu.Küçükken de çok ürkek,çok korkak bir hayvancıktı zaten.Sürekli balkona kaçıyordu.Atlayacak kaçacak diye ödümüz  kopuyordu.
Arefe günü kızım halasının evlerine götürmüştü Şanslıyı.Kuzeninin de köri isminde dişi bir kedisi vardı.Şanslı onun peşinden koşuyor rahatsız ediyor diye Şanslıyı odaya kapatmışlar.Bende akşam eve uğradım alıp  götürecektim Şanslıyı.Yukarı çıktım Şanslı nerde dedim.Odanın kapısını açtıklarında şanslının öyle bir gelişi vardı ki sinirli ve gergin olduğunu anladım.Kafese koyup götüreyim diye düşündüm ama girmemekte diretiyordu.Son bir hamle içeri tam soktum derken dişlerini geçirip fırlayıp kaçtı.derin tırmalamıştıda. Müthiş acı hissettim, sanki bütün sinirlerime kadar dişlerini geçirmişti.Kolumu hissedemiyordum.Bir yandan da kolum kanıyordu.Şanslıya hiç kızmadım.O sadece doğası gereği böyle davranıyordu.Hastanede acilde iğne yapıldı ve on gün kediyi takibe almamız istendi.Hemşire, kedimizin aşılıda olsa dışarıda başka kedilerle temastan ve onların su içtiği kaplardan su İçmesi sonucunda kuduz mikrobu kapabilir diye bizi uyardı.
Hastaneden eve gelip Şanslıyı kafese 6 kişi 2 saatte anca koyabildik.Eve geldiğimizde Şanslıyı kafesten çıkarttık.Fakat ben artık birkere tedirgin olmuştum.10 gün Şanslıyı izledik tabiki çok şükür birşey olmadı.Fakat endişe ve canımın yanmasıyla bayramı bitirip evimize döndük.
Eskisi gibi Şanslıyı sevemiyordum.Korkuyordum açıkçası.Sürekli dışarı kaçmak istiyordu.Çok gergin çok mutsuz 😔 gözüküyordu.Birkaç gün sonra onu doğal hayatına bırakmaya karar verdim.Kafesine koyup karşımızdaki bahçenin oraya bırakıp eve geldim.Sürekli zaten evden kaçıyordu eve geldiğinde başka hayvanlardan mikrop kapar endişemde vardı.
Bıraktıktan sonra epey bir göremedim onu.Fakat geçen gün bahçenin kapısında çimlerin üzerinde oynuyordu.Çok sevindim onu görünce,özlemişim merakta etmiştim.Şanslı seni çok seviyorum.Şansın açık olsun,mutlu ol...🙏💕
Kediler akıllı çok şirin hayvanlar.Kedileri çok seviyorum fakat artık elliyemiyorum maalesef.Artık her gördüğüm kedide Şanslıyı görüyorum o sevgiyi hissediyorum.Şanslı sayesinde kedi 😻 sevgisi,hayvan sevgisi çok fazla oluştu bende.Hayvanlara bir başka bakıyorum şimdi.Onlarında duyguları var, onlarda mutlu,mutsuz olabiliyorlar.Geçenlerde oğlum anlattı;arkadaşının kedisi depresyona girmiş doktor ilaç vermiş.Yazık hayvana çok üzüldüm.İnşallah kısa zamanda atlatır.
Uzmanlar evde kedi beslemenin insanın ruhuna iyi geldiğini söylüyor.Benim ruhuma iyi geldiği kesin😊💕
Sevgiyle kalın

50 yaşın güzellikleri

Merhaba dostlar zaman öyle çabuk geçiyor ki hızına yetişemiyoruz.Pazartesi ile başlayan hafta bir bakmışsın hafta sonuna gelmiş.Zaman,günler haftaları,haftalar ayları,aylar yılları adeta kovalarcasına hızla ilerliyor.Ne ara geldim ben bu yaşa diye hayıflanırken birden 70 yaşında olan annemi düşündüm.Yüzündeki kırışıklıklar artmış,hareketleri yavaşlamış,orası burası ağrısada çevresindeki yaşlılara göre maşallahı var annemin. Ben o yaşa geldiğimde neler hissederim acaba diye de içimden geçirdim açıkçası...

Her yaşın ayrı bir güzelliği vardır derler ya kesinlikle katılıyorum.Nasıl bu yaşa ulaştığımı anlamasam da 50 yaş harika bir yaş.Kendi adıma itiraf etmeliyim ki kendimi bulduğum,hayatın tadına vardığım,kendimin öncelikle değerli olduğunu farkettiğim yılların başlangıcı bu yaş.
Bu yaşlarda insanların ne düşündüğünü artık pek fazla  umursamıyor,abuk sabuk şeylere kendini eskisi kadar üzmemeye başlıyorsunuz.Bu benim için en önemli olanı ;Hayatındaki insanları olduğu gibi kabul ediyorsun.Açıkçası bu durum insanı çok rahatlatıyor 50 yaşını beklemeye gerek yok fakat zamanında ben bunu uygulayamadım ne yazıkki 😊
Görüşmek istemediklerini eliyorsun."Ama ayıp olur"devri 50 yaşla son buluyor.Bazen çevremizde öyle bencil olan insanlar varki hep ben konuşayım,hep benim dediğim olsun,hep ben ben...Valla böyle insanlarla irtibatımı mümkün olduğunca kesiyorum.


Geçmişte yaptığın hatalardan ders çıkarıyorsun,Hayır diyebilmeyi öğreniyorsun.
Kafana taktığın şeylerin sayısı azalıyor.Artık hiçbirşey sağlıktan kendi mutluluğundan önemli olmuyor.

Herşeyi problem eden,dedikoducu,herkesi kötü anlatan,kısacası ruhunu daraltan insanlarla görüşmek zorunda olmadığını farkediyorsun.Böyle insanları rahatlıkla hayatından çıkarmayı öğreniyorsun.Zamanımı ve enerjimi çalan insanlara yer  yok.

Sağlığına her zamankinden daha fazla dikkat ediyorsun.Kilo vermeyi,güzellik için değil sağlık için istiyorsun çünkü çevrende kilosundan  ötürü şeker hastalığı,kalp hastalığı gibi hastalıkları olanları fark ediyorsun.

İnsanın ilk yirmi yılı hiçbirşey anlamadan aileye topluma kendini kanıtlamakla,ikinci yirmi yılı iş güç çoluk çocuk aile içi çatışmaların idare etmekle,on yılı ise olgunlaşmak ve sevginin salt sevginin değerli olduğunu anlamakta geçermiş.

Değer verdiğiniz sevdiğiniz arkadaşlarınızın değerini daha çok anlıyorsunuz onlara layık olmaya çalışıyorsunuz.Ben buna son zamanlarda daha çok önem vermeye başladım ve böyle arkadaşlarımın herşeyin en iyisine layık olduklarını düşünüyorum.

Çocuklarımızı büyütmüş artık kendimize daha çok zaman ayırma yaş dönümü bu yaş.Çocuklarımızın doğup büyüdüğü yıllarda hayatımız sadece onlardı.Hayatımızı onlara göre planlamıştık.Yemek onların sevdiği şekilde yapılıyor,gezme onların istediği yerlere yapılıyor,Televizyonda onların sevdiği kanallar açılıyordu.Çocuklar büyüyüp evden ayrıldıklarında ilk zaman boşluğa düşüyorsunuz fakat sonra kendinize ayırdığınız zamanı iyi değerlendirmeyi öğreniyorsunuz.
Yemek tarifi yada başka birşey danışmak için annemi arıyorken,şimdi kızımın ve oğlumun bana danışmalarından memnunluk duyuyorum.Şu an sahip olduğum bilgi ile kendimi çok daha iyi hissediyorum.

İkinci bir okul,eğitim,kurs yada içinizdeki ukde kalmış herşeyi yapmak için 50 yaş en ideal yaş açıkçası.Fırsatlar dünyası 50 yaşınızı doldurduğunuzda açılabilir. Bilginiz ve birikiminiz,artık yeterli zamanı ayırabilmenizle birleşince çok daha verimli olabiliyorsunuz.
Başkalarının  hatalarından ve yaşadıklarınızdan ders çıkartarak aynı hataları tekrarlamamaya dikkat ediyorsunuz.Karşınızdaki insana  daha anlayışlı olabiliyorsunuz.Örneğin sizi  eleştiren birisinin samimiyetini görebiliyorsunuz.Bu eleştiri maksatlı ise kişiye bakıyorum, zavallı diye içimden geçiriyorum.Zaten sorunlu bir insan,kendini bu şekilde rahatlatıyor olmalı düşüncesiyle söylediklerinin fazla üzerinde durmadan konuyu kapatıyorum.

Sonuç itibariyle bugün hayatıma baktığımda mutlu bir kadın görüyorum.Geçmişte yaşadığım kalp kırıklıklarım var.Artık onları umursamamayı öğrendim.Sanırım bunun için bu yaşlara gelmem gerekiyormuş😊
Hayat şikayet edecek,birbirinizi üzecek kadar uzun değil.Kalan hayatımızı çok daha mutlu ve verimli geçirmek gerektiğini düşünüyorum.

Mutlu ve sağlıcakla kalın...

X,Y,Z Sen Hangi Kuşaktansın?

Merhabalar sevgili dostlar;
Son yıllarda çokça duyduğum x, y, z kuşağı ve bununla ilgili gözlemlediğim olayları sizlerle paylaşacağım.Bu kuşaklar Dünya genelinde genç kuşaklar olarak nitelendiriliyor.

X kuşağı 1965-1979 yılları arasında doğan kişilerin oluşturduğu kuşak.nüfusun %22 sini oluşturuyor. Ben bu kuşağın içindeyim.😊 Valla açıkçası nereden nereye diyebileceğimiz hızına yetişemediğimiz, çok fazla teknolojik gelişmelere şahit oluyoruz. Hızlı bir teknolojiye adapte olmaya çalışan bir nesil. Hatırlıyorum da ben ilk ev telefonunu kullanmaya başladığımızda, ileride  görüntülü de konuşabileceğiz dediklerinde nasıl olacak ki bu diye düşünürdük. X kuşağı kurallara uyumlu, saygılı, aidiyet duygusu güçlü ve çalışkan bir kuşak olarak tabir edebiliriz. Aynı zamanda mutlu bir kuşak yada mutlu olmayı becerebilen bir kuşağız biz.
X kuşağı yani bizler çocuklarımızı kendi çektiğimiz zorlukları, yoklukları yaşamamaları için garantisi olan meslek edinmeleri, kariyer konusunda daha iyi bir yere gelebilmek için aynı işte yıllarca çalışıp deneyim kazanılması gerektiğini telkin ederiz. İş yaşamında çalışma saatlerine uyumlu iş motivasyonu yüksek daha çok yaşamak için çalışan nesiliz...
X kuşağı olarak kendi anne babalarımızdan gördüğümüzden daha rahat ve pozitif bakış açısı geliştirerek çocuklarımızı daha özgür bireyler olarak yetiştirdik.


Y kuşağı 1980-1999 arası doğanlar olarak belirtebiliriz. Nüfusun %35 ini oluşturuyorlar. Kızım ve oğlum Y Kuşağından. Bu kuşak bağımsız olmayı seviyor, özgürlüklerine düşkün yani bizden çok çok farklı bir jenerasyon açıkçası. İş hayatları da çok farklı sık sık iş değiştirebiliyorlar. Bir an önce yönetici olmak yada kendi işlerini kurmak istiyorlar. Okudukları bölüm yada üniversite  hoşlarına gitmediyse onu bırakıp farklı bir bölüm yada üniversiteye geçiş yapabiliyorlar. Son zamanlarda birkaç arkadaşımın çocuğunda buna şahit oldum. Baktığımızda bu yaşananlar y kuşağının dediğim dedik, rahat bir kuşak olduğunu kanıtlar nitelikte. Bir arkadaşımın oğlu çevre mühendisliği okurken 2.sınıfta biranda okula bırakıp aşçı olmaya verdi şu anda aşçılık okuyor başka bir arkadaşımın oğlu mühendisliği bırakıp başka bir şehirde tıp okumaya başladı.
Geçen oğlum anlattı; Okullarında bir kız öğrenci iyi bir üniversitede  tıp eğitimini bırakıp bu okulun bilgisayar mühendisliğine geçiş yapmış fakat olayın en üzücü ve ürkütücü tarafı kızın intihar etmesi. Allah rahmet eylesin neydi acaba bu kadar bunalıma iten onu?😯Gençlere ne oluyor neden tatminsiz, neden mutsuzlar demeden insan kendini alamıyor. Oysaki biz x kuşağı anneler babalar onların daha iyi olmaları için uğraştık uğraşıyoruz. İnanın bu lafı onlara söylesek uğraşmayın, biz uğraşın mı diyoruz derler, bu kadar da bencil, kaygısız ve rahatlar maalesef.
Farklı görüşleri kendilerine dayatılmayı sevmezler, dayatanları acımasızca eleştirebilirler. Çok akıllı zeki olan y kuşağı çocukları öğrenmeye ve araştırmaya da hevesliler.
Y kuşağı sınırsız özgüvenleriyle hayatlarından zevk alan ve kendileri olmaktan gurur duyan kişiler fakat bunlara rağmen en büyük problemleri mutsuzluk. Acaba diyorum her istekleri her dedikleri olduğu için mi?
Bu kuşak lüzumsuz yere çok fazla para harcamayı da seviyor. Geçenlerde bir tanıdığım oğlunun gitar kursuna yazılıp gitmediğini ve parasının boşa gittiğinden söz ediyordu. Bunlar ve buna benzer örnekler bizim jenerasyonun başına çokça geliyor ama yapabileceğimiz bir şeyde yok gibi gözüküyor.

Z kuşağı 2000 ve sonrası doğanlar.nüfusun %17 sini oluşturuyorlar.Teknoloji ve interneti kullanmayı seven Milenyum nesli.internette sosyalleşmeyi seviyorlar internet ve teknoloji çocukları. Akıllı zeki y kuşağından dahada vahim bir nesil...
Sosyalleşmenin artık sona erdiği, teknolojiye kurban edildiği bir nesil ne yazık ki. Z kuşağı aile bireylerinin kendilerini çocuklarına karşı yetersiz gördükleri bunun sonucunda psikolojik bunalım örneklerinin çok fazla görüldüğü bir kuşak.

Mutluluk üzerine yapılmış en uzun çalışma ve y kuşağı: Harvard Tıp fakültesi 75 yıl süren bir araştırma yaptı.724 kişi ile başlayan çalışma 60 kişi hayatta kalana kadar devam etti. Cevabı aranan tek bir soru vardı İnsanları hayatı boyunca sağlıklı ve mutlu yapan şey nedir? Araştırmadan çıkan sonuç iyi sosyal ilişkiler bizi daha sağlıklı ve mutlu yapar.
Yakın zamanda yapılan bir araştırmada y kuşağına hayattaki en önemli hedefleri soruldu %80 den fazlası hayattaki en önemli hedeflerinin zengin olmak olduğunu söyledi. %50 si hayattaki diğer önemli bir hedefin meşhur olmak olduğunu söyledi. Bu hedefler mutlu sağlıklı bir hayat için gerçekleşmeliydi. Oysa 75 yıllık araştırma gösteriyor ki mutlu ve sağlıklı bir hayat için en önemli şey iyi ve samimi sosyal ilişkiler..."Hayat öyle kısa ki tartışmalara Özür dilemelere, kıskançlıklara, hesap sormalara zaman yok. Sadece sevmek için zaman var ve bunun için, tabiri caizse sadece 'bir an'var" Mark Twain
Kaynak; Robert Wolding Ted konuşması, hayatı güzelleştiren şey nedir? En uzun süreli mutluluk araştırmasından dersler.

Biz ebeveynler olarak, çocuklarımızla sağlıklı ve bilinçli bir iletişim kurup, bu zamane çocukları dediğimiz yavrularımıza iyi bir gelecek hazırlamak ve onların hızına yetişmeye çalışmak için elimizden gelen gayreti gösteriyoruz. En temel amacımız onları mutlu etmek mutlu görmek...
Sevgiler...

Herşeyden õnemlisi SAĞLIK

Merhaba değerli blogsever Dostlarım;Arkadaşlarla beraber  geçen haftalarda  Yavuz Dizdar'ın söyleşisine katıldık,bizlere imzalayıp verdiği "yemezler "isimli kitabı bugün okumaya başladïm.Yediklerimizle ilgili açıklamaların olduğu bu kitabı severek okumayı umut ediyorum.Biliyorsunuz medyada uzmanlar çıkıp sürekli yediğimizle içtiğimizle ilgili konuşmalar yapıyorlar bizleri  uyarıyorlar.ekşimeyen sütler ve yoğurtlardan uzak durmamızı,ekmek yememeyi,şekerden uzak durmayı telkin ediyorlar.Valla öyle bir duruma geliyoruz ki ne yeyip ne içeceğiz demekten kendimizi alamıyoruz açıkçası...
Dr.Dizdar diyorki bizler eski yediğimiz tavuğun tadını biliyoruz,bizden sonraki nesiller o tadı bilemeyecek,öyle bir tadın olduğu unutulacak ve tavuğun tadı böyle olduğu sanılacak, nesil bu şekilde devam edecek.Bunu duyunca üzüldüm açıkçası,ne kötü,bu tadı hiç bilemeyecekler 😔

İşlenmiş gıdalar,mısır şurubu,kolesterol,kanser,endüstriyel gıda,GDO, soya,tarım ilacı,hormon...Çokça duyduğumuz ve bizi ürküten bu söylemler hayatımızı fazlasıyla etkilemektedirler.Ayrıca plastik kaplar,teflon Tencereler kullanmayın,suyunuzu plastik petlerden içmeyin yada Kanserojen madde içeren ayakkabı,giysi,halı,diş fırçası kullanmayın gibi sõzleri çok fazla duymuşsunuzdur.Nasıl kaçabilirizki bunca şeyden,en iyisi çok fazlada etkilenmemek gerekiyor. Yani ne olacaksa oluyor zaten.

Bu yaz bir tanıdığımızın kanser olduğunu öğrendik.Doğal bir şekilde yaşayan kendi Çiftliğinde kendi hayvanını üreten kendi domatesini, biberini yetiştiren bu adamcağızın kanser olması,doğal yaşadığımızı sanıp yaşayamadığı mızın göstergesi sanırım..

Çevremize şöyle bir baktığımızda hiç sağlıklı insan yok neredeyse, herkes hasta.Kanser,kalp,şeker,tansiyon hemen hemen  her evde bir kişide var ne yazıkki.
İsmini vermeyeceğim köftelerini çok sevdiğim bir yer vardı,sonra heryere şubelerini açtı,endüstriyel üretime geçti lezzeti ve tadı değişti,üstelik köftelerinin soyadan yapıldığı bile söyleniyor,artık o köfteciden hiç yemiyorum.Keşke çizgisini değiştirmeseydi demekten kendimi alamıyorum.Dışarıda yemekten mümkün oldukça kaçıyorum açıkçası, en iyi yerde bile yemek yesek evdeki doğallık kadar olmayacağını düşünüyorum.

İnsan bazen sormadan edemiyor neden bizi hasta eden bu gidişat engellenmiyor hastalıklar bu kadar çoğalmışken diye ,ama nafile cevabını veremiyoruz bizi aşıyor maalesef...

Organik tarım,organik gıda,organik tavuk vs.Bunlarada inanmıyorum ne kadar organik olabilirki üstelik çokta pahalı satılıyorlar değer mi? Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz bilemiyorum ama ben değmediğini düşünüyorum...Organik üretim varsa bütün ürünler doğal yetişsin o zaman,herkes yesin öyle değilmi?Bu kadar zor mu acaba organik denilen üretim bilemiyorum.

Eski tatların,mis kokulu lezzetli domatesin,karpuzun,çileğin, tavuğun soframıza geldiği  dahada önemlisi sağlık getirdiği o günleri hayal ediyorum, gerçekleşmesini çok fazla canı gönülden diliyorum..

Bundan birkaç yıl önce Çanakkale'de dağ çilekleri toplayıp yemiştik,bu nasıl bir lezzettir anlatamam.Gerçek,doğal bu işte,başka yerde aramaya gerek yok,kendiliğinden dağda yetişen çilekler en âlâ organik bence 😊
Herşey gönlünüzce olsun..❤

Teknoloji ve biz

Yine bir haftasonu ve Sonbahar mevsiminin güzellikleriyle dolu güzel  bir günden hepinize merhaba.Sizlerle bugün hayatımıza büyük bir hızla girmiş olan teknolojiden bahsetmek istiyorum...

Gerilere gidip çocukluk yıllarımda neler yapardık nasıl yaşardık diye düşünmeden edemiyor insan.Haliyle o yılları ve şimdi yaşadıklarımızı gözönüne aldığımızda ne kadar hızlı değişime uğradığımızı hepimiz farkındayız.Öyleki bizim jenerasyon ayak uydurmakta biraz zorluk çekebiliyor diyebilirim,en azından kendi adıma bunu söyleyebilirim.Çocukluk yıllarımda bizim evde merdaneli bir çamaşır makinası vardı.Haftada bir açardık onu.Genellikle Annem çamaşırları elinde yıkardı.Bir keresinde çamaşırları yıkarken kardeşim elini merdaneye sıkıştırmıştı da çok korkmuştuk.O zamanlar ne kadar lüks sayılan bu makinaları şimdikilerle karşılaştırdığımızda çokta lüks olmadığını anlıyorsun :)Yazları Annemlerin köyüne dayımlara giderdik.Orada çamaşır makinesini bırak ,onu kullanacak elektrikleri bile yoktu.Gaz lambası denilen aydınlatmaları kullanıyorlardı.Fakat bu lambaların ışığında muhabbetleri dinlemek çok keyif veriyordu bana.Bu ortamda huzur ve sevgi hissediyordum.Sohbet ilerledikçe, konuşmalar ninni gibi geliyor Annemin dizinde uyuyup kalıyordum.

İlk televizyonu 70 li yılarda üst katımızda oturan rahmetli Amcam satın almıştı.Neredeyse hergün televizyon seyretmek için onlara çıkıyorduk,o zamanlar yayınlar siyah beyazdı.Çok geçmeden rahmetli Babam da bize bir televizyon alarak sürpriz yapmıştı,o günü hiç unutmam.Annemle çarşıdan geldiğimizde,evde Televizyonu görünce çok sevinmiştim.Şimdiki çocuklara birşey alındığında bu kadar sevinirler mi? hiç sanmıyorum.Biz çok değer bilen çocuklardık....

Bizim televizyon alındıktan sonra komşularımız hemen hemen hergün televizyon izlemek için bizdelerdi :) Güzel günlerdi.

İlk ev telefonlarının evlere gelişini çok iyi hatırlıyorum,yine 70'lerin sonu 80'lerin başı ptt den numara alarak sıraya girmiş daha sonra telefon ve numaraları bize teslim edilip kullanmaya başlamıştık.Çok heyacanlı ve ilginç gelmişti ilk telefonu evde kullanmaya başlamak...Hâlâ Babamın iş telefonunu ondan hatıra olarak severek  kullanıyorum.

İlk cep telefonu 90'lı yıllarda kullanılmaya başlandı.Eşim birer tane ikimize alıp kullanmaya başladığımızda artık teknolojinin kolaylıklarından faydalanmaya başlamıştık.İlk cep telefonları şimdikilerle kıyasladığımızda kocaman kalın tek renk bir telefondu...

İlk bilgisayarların alınmasıyla beraber internet kullanımlarıda başlamış oldu.Hayatımıza girdiğinden beri bizi esir alan artık vazgeçilmezimiz olan interneti ilk 90'ların sonu 2000'li yıllarda kullanmaya başladık.İlk zamanlar masaüstü aldığımız bilgisayarlar şimdi dizüstü bilgisayar,tablet bilgisayar olarak modellerini geliştirerek devam etmekte.

Teknolojinin ilerleyişini çocukluk yıllarımızla şimdi kıyasladığımızda insanın wow diyesi geliyor,o kadar hızlı bir değişim ve o kadar fark var ki arada.Teknoloji iyimi?kötümü? Elbette bu tartışılır,ben açıkçası  zararını en aza indirip faydalarından fazlasıyla yararlanmaya bakmak en iyisidir diye düşünüyorum.Bu hızlı ilerleyiş bakalım bize daha ne teknolojik nimetler sunacak merak ediyorum.Ömrümüz yettiğince göreceğiz.

Özellikle çocuklarımızı teknolojinin nimetlerinden faydalanırken zararlarından olabildiğince kaçınmalarını sağlamak.Tabi bu ne kadar mümkün olur bilemiyorum ama elimizden geldiğince yapmalıyız bunu.

Size teknolojinin güzellikleriyle başbaşa bir haftasonu diliyorum :) Hoşçakalın

Son Bahar...

Yağmurdan bankın altına sığınmış kedicik 💕💕

Merhaba değerli Blog sever Dostlarım,bugün sonbahar mevsimini yaşadığımız,yağmurlu ve kapalı bir pazar sabahı.Sonbahar  kimilerine göre hüzünlü bir ay olsada ben çok seviyorum.Ağaçların yapraklarını dökmesi , çisil çisil yağan yağmur,havanın serinlemesi beni mutlu ediyor.Güneşi çok sevmediğimden midir nedir yazı pek sevmem.açıkçası çok soğuğuda sevmiyorum o yüzden ilkbahar ve sonbahar en sevdiğim mevsimler diyebilirim😊

Bugün yağmur tam sevdiğim kıvamda  çiseliyor,
küçük taneli yavaş yavaş yağıyor...

Sonbahar birazda bize ölümü hatırlatıyor.Doğanın değişimine tanık olurken , biran kuruyan yaprakların zamanı gelince tek tek yere dökülüşünü ve zamanı geldiğinde tek tek bu dünyadan göçenleri düşünüyorum.Bir gün bizlerde zamanı gelince dalından koparak düşen  bu yapraklar gibi,dünyadan kopup öbür tarafa ahirete göçeceğiz...

Okulların açılış mevsimidir sonbahar,tatilin bitip işe,okula gitme zamanı.Tiyatro,sinema,konserlerin başlama yani sanat mevsimidir.Turşu kurma,tarhana yapma zamanıdır sonbahar.

Nasıl iş bu?
Her yanına çiçek yağmış,
Erik ağacının
Işık içinde yüzüyor.
Neresinden baksan,
Gözlerin kamaşır.

Oysa ben akşam olmuşum,
Yapraklarım dökülüyor,
Usul usul
adım sonbahar.

Atilla İlhan
(Ruhu şad olsun )

☔Yağmurda yürümeyi de severim ben,bugün yağmurlu bu havayı kaçıramazdım ve şemsiyemi aldığım gibi çıktım dışarı...Mis gibi yağmur,deniz ve çam kokuları eşliğinde,oksijeni cigerlerime çekerek,yağmurun şemsiyemde çıkardığı o sesi dinleyerek yürüdüm.toplam 5 kilometre yürümüşüm.Yürüyüş insana enerji veriyor,miskin miskin evde otururken,kolunu kaldıracak gücün yokken vede keyifsizken ne hikmetse yürüyüp geldikten sonra bunların hepsi kayboluyor,bir canlılık bir keyif geliyorki anlatamam..Tavsiye ederim 👍

Sonbahar doğanın  kızıla ve sarıya boyandığı mevsim,balığı bol tüketebileceğimiz bereketli bir mevsim.
Kestane,ayva,nar zamanıdır sonbahar...Hüzün,mutluluk,umuttur..
İyiki geldin,hoşgeldin sonbahar...